Φεγγάρι δεν υπάρχει, αστέρια δεν υπάρχουν.
Περπατά η μοναξιά με τους γιους της.

Κανείς δεν με περιμένει στην πύλη, μόνο η θλίψη
Και τριαντάφυλλα όλο άγχος.
Η νύχτα πλαγιάζει στον αέρα του παραθύρου.
Εκεί που σκαλίζονται τα μάτια μου τη στιγμή της λύπης.

Φεγγάρι δεν υπάρχει, αστέρια δεν υπάρχουν.
Περπατά η μοναξιά με τους γιους της.



///


Τρακ-τρουκ. Τυφλή βροχή σαν πατέρας ποιητών
Ψάχνωντας για κάστρα.
Χιλιάδες έρωτες τρέχουν υπο τον χαμηλό ουρανό,
Συναντιούνται και χωρίζονται σαν αστραπή.

Άνθισε πόνος τριαντάφυλλου στο παράθυρο.
Ω Θεέ, πόσα χαμένα λουλούδια!
Ένα εδώ, ένα εκεί, νεκρά τριαντάφυλλα.

Σταγόνα σταγόνα πέφτουν τα πνεύματα του χειμώνα.
Μέσα από λυκόφω βαμμένο με αέρα.

Κάποτε, νέος και χαρούμενος, κατάλαβα
Ότι όλες οι βροχές του κόσμου έπεφταν για μένα.

Αλλά τώρα μετά από τόσα χρόνια, φυσικά
Δεν έχει πια νόημα va βρέχει.